વીરા પાતર પરખ્યા વિના સંગડો ન કરીએ

વીરા પાતર પરખ્યા વિના સંગડો ન કરીએ

વીરા પાતર પરખ્યા વિના સંગડો ન કરીએ હો જી,

ઓલ્યા સરગની ઉપાધિ કરશે હા...

વીરા હિમનો ડરેલ એક ઉંદર હતો જી હો જી,

તેને હંસલે પાંખુમાં લીધો...હા,

વીરા ટાઢ રે ઊતરીને હંસની પાંખુ રે કાપી જી,

પાંખુ પાડી તે અળગો થયો રે હા.

વીરા સજીવનમંત્ર એક વિપ્રે રે ભણીયો જી હો જી,

તેણે મુવેલો વાઘ જીવાડયો ...હા,

વીરા ઈ રે વાઘ રે વિપ્રને માર્યો જી હો જી,

પડકારીને પેલે રે થાપે રે હા.

વીરા દુધ ને સાકર લઈને વસિયલ સેવ્યો જી હો જી,

તનમનથી વખડાં નવ છાંડયા...હા,

વીરા અજ્ઞાની જીવને તો જ્ઞાન નહીં આવે જી હો જી,

ભલે વાંચીને વેદ સંભળાવે હા.

વીરા ભવના ભુખ્યા રે નર તો ભમે રે ભટકતાં જી,

એના લેખ તો લખાણા હોય અવળા રે હા,

દેવલ ચરણે દેવાયત પંડિત બોલિયાં જી,

ઈતો સમજેલ નરથી સવાયા હા.

વીરા અંગના ઉજળા બગલા મનના મેલા

વીરા અંગના ઉજળા બગલા મનના મેલા,

ઈ તો ધ્યાન સંતો જેવા ધરશે હા,

વીરા ભિક્ષા કારણ બગલો ભક્ષણ લાવે,

ઈ તો ચાંચેથી મછિયાં ખાવે રે,

ખભે કાવડ આદરી ધોરી ધમરા ઝીલે ભાર,

એ... મન જેણે માર્યા રે જી.

ખમયલનું ભાઈ ખાંડુ બાંધો,

બાંધો શીલ બરછી હથિયાર.

પંદર કરોડની મંડળી જેના પ્રહલાદરાજા મુખિયાર,

દશ કરોડના મન ડગી ગયા,

કરોડ પાંચ ચડ્યા નિર્વાણ.

છવ્વીસ કરોડની મંડળી જેના હરિશ્ચંદ્રરાજા મુખિયાર,

અઢાર કરોડના મન ડગી ગયા,

કરોડ નવ ચડયા નિર્વાણ.

છત્રીસ કરોડની મંડળી જેના બલીરાજા મુખિયાર,

ચોવીસ કરોડના મન ડગી ગયા,

કરોડ બાર ચડયા નિર્વાણ.

જે ઘેર નારી કુંભારજા, એ તો કરે પરની આશ,

ઇ ભાઈઓની વેલડી એમ ફળે,

જેમ ફળે ચોરાશીની ખાણ.

જે ઘેર નારી શીલવંતી, તે મા'લે દેવને દ્વાર,

ભાઈઓની વેલડી એમ ફળે,

જેમ ફળે આંબાની શાખ.

કળજુગ આંબો એમ ફળ્યો,

જેના ફળ ચાખશે શશિયાર,

શીલ સંતોષી ખમાવાળા, મારા સાહેવના છડીદાર.

પાંચા, સાતા, નવા, બારા, કરોડ તેત્રીસનો આધાર,

દેવાયત પંડિત બોલ્યા, ઈ પંથ ખાંડાની ધાર.